Dag 4-5: Keizerlijke verblijven

Dag 4: Verboden Stad

Na twee mislukte pogingen is het vandaag dan eindelijk zover: ik ga de Verboden Stad bezoeken. Ik had de vorige avond via mijn hostel een kaartje voor in de ochtend kunnen regelen, dus het zou nu allemaal goed moeten komen. Na kort ontbijt pak ik de fiets die kant op. Eenmaal aangekomen is het een stuk drukker dan de vorige keren. Toen ik eenmaal binnen was bleek dat er een of ander hoog bezoek was, en dat daardoor er maar een kleine strook voor toeristen toegankelijk was gehouden. Wanneer de belangrijke mannen dan verder waren gelopen, kwam het hele terrein weer vrij en was er een stormloop aan toeristen (en wellicht journalisten) die een goed plekje wilden bemachtigen.

De Verboden Stad zelf was zoals verwacht ontzettend mooi en indrukwekkend. Door het midden bevinden zich enorme binnenplaatsen met op de noord-zuid kanten grote hallen die door de keizer werden gebruikt voor ceremonies. Ten oosten en westen van deze hallen zijn “kleinere” ommuurde paleizen met hun eigen binnenplaatsen, hallen, poorten en andere gebouwen, waar de keizer en entourage daadwerkelijk leefde. Alles in de stad is ontworpen om te laten zien hoe geweldig de keizer was en om zijn connectie met de hemel te bewijzen.

Elk gebouw of poort heeft ook zoveel detail, dat het eigenlijk zonde is om elke keer maar weer verder te moeten. Dit moet echter wel, want het hele complex is enorm en bestaat uit zo’n 800 van zulke gebouwen, al is niet alles open voor toeristen. Het enige jammere van het bezoek was dat het barstte van de toeristen, waardoor het op sommigen plekken dringen was om iets van binnen te kunnen zien. Maar zelfs in de drukte is het moeilijk te missen hoe mooi en bijzonder alles om je heen is. De grootte van alle binnenplaatsen en paleizen plus het aantal ervan laten je zeker klein voelen. Het maakt me ook benieuwd hoe het was toen het nog echt bewoond was, nog geen 100 jaar geleden. In de Verboden Stad bezoek ik ook nog een museum waar de sieraden en andere voorwerpen van de keizer worden tentoongesteld. Echter is er vrij weinig aan, omdat het dringen is om überhaupt het voorwerp te kunnen zien.

Jingshan park

Nadat ik de keizerlijke paleizen heb verlaten zoek ik een café op om wat koffie te drinken en even bij te komen. Hierna breng ik nog een bezoek aan Jingshan park ten noorden van de Verboden Stad. Dit is gelegen op een berg met verschillende uitzichtpunten over de stad. De berg schijnt te zijn gemaakt met het zand van de gracht die om de Verboden Stad heen ligt. Vanaf de uitkijkpunten kun je over zowat heel Beijing heen kijken, omdat de stad verder eigenlijk geen bergen of heuvels heeft. Wat me opvalt is dat het centrum zoveel groen heeft en weinig hoogbouw (door de vele hutongs en historische gebouwen), maar dat overal aan de horizon wolkenkrabbers te zien zijn. Verder bevat het park ook een boom, waarbij wordt vermeld dat de laatste Ming keizer zich hieraan heeft opgehangen voordat Qing troepen de stad binnenvielen… Na het bezoek aan het park keer ik terug naar mijn hostel. Na een hapje eten ga ik alweer snel slapen, alle pracht en praal heeft me uitgeput.

Dag 5: Zomerpaleis

Vandaag doe ik het weer kalmpjes aan in de ochtend. Ik was eerst van plan vandaag de muur te bezoeken, maar door twijfel of ik een tour zou nemen had ik me niet echt goed kunnen voorbereiden op de reis. Dus besloot ik om dan vandaag maar het zomerpaleis te bezoeken, want die stond ook nog op mijn lijstje.

Het zomerpaleis was, zoals de naam al zegt, een paleis van de Chinese keizer die hij gebruikte in de warme zomer om af te koelen. Het lag toen de tijd net buiten Beijing aan een meer, dat voor een groot deel is verlengd bij de aanleg van het paleis. Ondertussen is het paleis vergroeid aan de stad en is zelfs bereikbaar met de metro, al is het wel de op een na laatste halte. Het paleis ligt aan de zuidkant van een heuvel die is aangelegd met het zand uit het meer, en het meer ligt weer ten zuiden van het paleis. Een zuidelijke ingang en een heuvel aan de noordkant zijn volgens Chinese gebruiken allemaal gunstig om de “vuile” winden uit het noorden tegen te houden.

Na aankomst aan de noordkant van de heuvel, stuit ik als eerste op Suzhou Street, een “straat” die bestaat uit vele winkeltjes gelegen aan een rivier. Het is blijkbaar laten bouwen door de keizer na een bezoek aan Zuid-China, waar meer steden aan het water liggen. Het doet mij denken aan een soort Chinees Venetië, al voelt het ook allemaal wel enigszins nep. Later lees ik dat de straat volledig is afgebrand in 1870 nadat Engelse en Franse troepen hier binnenvielen, en later opnieuw is opgebouwd. Dit blijkt voor de meeste gebouwen in het zomerpaleis het geval, al hebben sommige stenen muren en torens het wel overleefd. Na Suzhou Street klim ik de heuvel over om het paleis zelf te zien.

Boven op de berg stuit ik als eerste op grote Boeddhistische tempels, die erg indrukwekkend zijn van buiten en binen grote Boeddha beelden hebben. Bij afdaling van de heuvel valt vooral het schitterende uitzicht over het meer op. Het paleis zelf is ook weer prachtig, al lijkt het natuurlijk veel op wat ik de afgelopen dagen al heb gezien in bijvoorbeeld de Verboden Stad. Beneden de heuvel zijn er weer prachtige uitzichten over het meer, maar ook terugkijken naar het paleis tegen de heuvel is genieten. Na vele foto’s besluit ik om een rondje te lopen om het meer heen, wat naar mijn schatting zo’n 6-7 km is.

Onderweg wil je eigenlijk overal foto’s nemen, omdat het op elk plekje er super mooi uitziet. Langs de route liggen ook nog meer attracties, zoals een paleis waar de keizer kwam voor theater optredens en een museum met vele oude keizerlijke pronkstukken. Op mijn wandeling bezoek ik ook een eiland dat in het meer ligt waar een lange brug naartoe is gebouwd. Na het eind van mijn wandeling is het alweer 6 uur en neem ik de metro terug naar mijn hostel.