Dag 6-7: De Muur

Dag 6: Nachtleven

In de avond van dag 5 wilde ik nog wat proeven van het nachtleven in Beijing. Ik was een paar dagen geleden in de stad door iemand aangesproken die me had uitgenodigd bij een club waar ik dan gratis entree en drank zou krijgen. De reden hiervoor was dat Chinezen graag met westerse mensen feesten en dus probeert zo’n club je zo aan de haak te slaan. Nadat ik eerst thuis wat reviews had gelezen om er zeker van te zijn dat het geen scam was, waagde ik het er vandaag op. Eenmaal daar werd ik langs de ingang begeleid naar een aantal tafels recht voor de DJ. Bij de tafels stonden gekoelde flessen drank waar ik gratis wat van kon pakken. De club zelf had een enorme ondergrondse hal die vol stond met chinezen. Op de avond heb ik het goed naar mijn zin gehad en bovendien veel leuke interacties gehad met Chinezen en andere buitenlanders. Ik sta wel een beetje verbaast dat ik zo als een vip behandelt werd, dit was ik niet echt gewend. Na een paar uur flink gefeest te hebben vind ik het wel weer best en fiets ik langzaam terug naar huis.

Nieuw hostel

Na de wilde nacht had ik voor vandaag een rustdagje ingepland. Het enige wat voor de boeg staat is het verhuizen naar een ander hostel. Ik had van tevoren namelijk twee verschillende hostels in Beijing geboekt, om zo wat verschillende wijken te kunnen verkennen. Het nadeel is dat ik weer spullen moet pakken en met mijn enorme backpack plus TU/e rugzak naar het andere hostel moet komen. Ik twijfel eerst om gewoon een taxi te nemen, maar kies om voor het eerst een bus te proberen. Dit gaat uiteindelijk heel gemakkelijk. Het hostel zelf is ietsje duurder dan de vorige, maar oogt allemaal net wat netter. Alleen de locatie is ietsje minder, het ligt recht aan een drukke weg. Verder doe ik deze dag niks dan beetje hangen in de lobby en mijn bezoek aan Muur plannen.

Dag 7: De Chinese Muur

Vandaag weer een grote dag: ik ga de Chinese Muur bezoeken :). Ik had de vorige dag rond gekeken naar welk deel van de muur me leuk leek, er zijn namelijk meerdere delen open voor toeristen in de buurt van Beijing. Uiteindelijk koos ik een wandeling van 3-4 uur van Jiankou tot Mutianyu. De muur bij Jiankou is nog “wild”, wat betekent dat hij nog zo goed als in zijn oude staat is. Bij Mutianyu is de muur wel gerestaureerd en dit is ook een van de meest bezochte delen. Het gedeelte van Jiankou tot Mutianyu stamt uit de Ming dynastie, gebouwd rond 1368. De meeste delen van de muur die te bezoeken zijn komen uit deze tijd. Er is vroeger ook veel aan de muur gebouwd, voornamelijk tijdens de Qin dynastie (rond 200 voor Christus) maar hier staat tegenwoordig weinig meer van overeind.

Jiankou

Omdat ik geen verzorgde tour heb genomen, moet ik de reis voor het grootste deel met de bus afleggen. Hiervoor sta ik al vroeg op, omdat ik met de lange wandeling alle tijd nodig ga hebben. Rond 8 uur vertrek ik met de metro en later de bus richting het plaatsje Xizhanzi wat aan de noordkant van de muur ligt. Hier kom ik iets voor 12 aan. Als eerste is het een kwestie van bij de muur te komen, wat nog niet zo gemakkelijk is aangezien het boven op een berg ligt. Ik begin mijn wandeling dus met 45 minuten stug bergopwaarts lopen door de bossen. Eenmaal boven kan ik via een gammele, houten ladder op de muur klimmen. Het uitzicht is vanaf deze eerste wachtpost, genaamd Zhengbei Tower, al gelijk geweldig. Je ziet de muur zich een weg banen over de bergranden en overal waar je kijkt zijn beboste heuvels en bergen. Na een pauze en vele foto’s vanaf Zhengbei (of wat er van over was) vertrek ik richting Mutianyu.

De muur is inderdaad erg wild op dit stuk. Hij is volledig overgroeid met struiken en planten, waardoor er op sommige stukken maar een klein pad vrij is om je tussen te banen. Ook is hij op plekken afgebrokkeld en moet je op handen en voeten klimmen door de los liggende stenen. Zolang je een beetje voorzichtig ben is het echter allemaal wel te doen voor het eerste stuk. Maar dan kom ik aan bij een gedeelte waar de muur steil een berg opklimt, om dan vervolgens een lus te maken en weer de berg omlaag te gaan, de zogenoemde Ox Horn Bend. Omhoog klimmen viel nog mee en eenmaal boven had je opnieuw een spectaculair uitzicht. Maar de weg omlaag is vrij steil en bestaat uit gladde stenen met weinig om je aan vast te houden behalve de muur zelf. Dit was het enige stuk wat ik best gevaarlijk vond. Ik kon mezelf gelukkig zonder te vallen langzaam naar beneden begeleiden, vasthoudend aan de muur. Hierna was het nog maar een kort stukje lopen richting de eerste wachttoren van Mutianyu, Toren 23.

Mutianyu

Vanaf Toren 23 is de muur gerestaureerd en zoals je hem waarschijnlijk van vele foto’s kent. Hier kom ik ook de eerste grote groepen toeristen tegen. Direct is er ook een mooi uitzichtpunt waar ik weer lang stil sta om foto’s te maken en de rest van de gerestaureerde muur te bekijken. Hierna is het opnieuw flink dalen, maar gelukkig is er dit keer gewoon een trap wat het eenvoudiger maakt. Onderweg kom je langs verschillende mooie wachttorens en maak ik nog veel meer foto’s, omdat elke plek weer net een ander uitzicht geeft. Bij Toren 15 is een kabelbaan, maar ik besluit om nog verder te lopen omdat ik wist dat er een bobsleebaan bij Toren 6 was. Dit vond ik wel een leuke afsluiting van mijn beklimming van de muur. Het bobsleeën was lachen, alleen kwam ik al vrij snel vast te zitten achter een vrouw die niet bepaald haast had.

Op de terugweg had ik nog enigszins problemen met een bus die niet kwam opdagen (of verkeerd stond aangegeven op Baidu Maps). Hierdoor moest ik uiteindelijk voor het eerste deel een taxi nemen, zodat ik mijn aansluiting op de volgende bus niet zou missen. Verder kwam ik zonder problemen rond 8 uur terug in mijn hostel met een rammelende maag. Na wat te hebben gegeten, besluit ik om vroeg naar bed te gaan om alles maar weer te verwerken.